روکش ایمپلنت دندان قسمت نهایی ایمپلنت است که قابل دید می باشد. امروزه انواع روکش ایمپلنت دندان وجود دارد که بر اساس مواد سازنده آن به انواع مختلف تقسیم می شود. در این مقاله بر آنیم که انواع روکش ایمپلنت دندان و نیز نحوه نصب روکش را بر روی تاج دندان را توضیح دهیم. ابتدا بهتر است در مورد مراحل نصب ایمپلنت دندان که شامل نصب پایه ایمپلنت دندان طی عمل جراحی می باشد، نصب اباتمنت بر روی پایه و سپس نصب تاج و روکش ایمپلنت دندان می باشد. در مرحله اول پایه به استخوان فک پیچ شده و بعد از 5 تا 7 ماه نیز اباتمنت بر روی پایه سوار می شود. در مرحله آخر تاج دندان و روکش روی اباتمنت نصب می شوند که این دو مرحله در یک جلسه دندانپزشکی و نهایتا در دو هفته قابل انجام است.
روکش ایمپلنت دندان از چه نوع موادی ساخته می شود
انواع روکش ایمپلنت دندان بر اساس اینکه مواد تشکیل دهنده آن چه نوع موادی هستند به دو نوع تقسیم می شوند:
روکش ایمپلنت دندان از نوع روکش پی اف ام PFM))
این نوع روکش ایمپلنت دندان از آلیاژ فلزات پر بها بوده و بر روی سرامیک دندانپزشکی نصب می شود.
روکش با فریم و تمام زیرکونیا:
در این نوع از زیرکونیا بجای آلیاژ استفاده می شود. می تواند پایه و فریم بر اساس این ماده باشد و یا اینکه تمام روکش از این جنس ساخته شود. این مواد استحکام و مقاومت بالایی در برابر فشار و ضربه دارند. در نتیجه به سرعت دچار آسیب و شکستگی نشده و زیبایی زیادی نیز دارد. بنابراین جنبه زیبایی دندان را نیز از نظر ظاهری تامین می کند.
آشنایی با روش های اتصال روکش ایمپلنت دندان
حال که با انواع مواد سازنده روکش آشنا شدیم، در این قسمت سعی می کنیم که روش های اتصال روکش را به ایمپلنت دندان توضیح دهیم. در کل دو روش برای اتصال این دو قسمت وجود دارد. در روش اول از پیچ کردن روکش استفاده می شود و در روش بعدی با استفاده از چسب یا سمان روکش نصب می گردد. هر کدام از این روش ها مزایا و معایبی نیز دارد که در ادامه به آن ها اشاره می کنیم:
چسباندن روکش ایمپلنت دندان
یکی از روش های اتصال مربوط به چسباندن روکش ایمپلنت دندان می باشد. در این روش از چسب یا سمان که برای روکش های معمولی دندان است، استفاده می شود. زیرا به راحتی می توان اضافه های چسب را از بین دندان ها پاک نمود. این کار برای جلوگیری از آسیب به لثه مفید بوده و از عفونت آن جلوگیری می نماید. در این روش حتی می توانید به صورت موقت این ناحیه از ایمپلنت دندان را با چسب نصب نمود. این کار برای چک کردن عملکرد صحیح روکش و اطمینان از آن توصیه می شود. بعد از چند ماه که دندانپزشک و بیمار از وضعیت راضی بودند، می توان از چسب های دائمی استفاده نموده و این قطعه را ثابت کرد.
استفاده از پیچ برای نصب روکش ایمپلنت
این روش معمولا بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از پیچ مخصوص برای اتصال اباتمنت و روکش ایمپلنت دندان برای ثابت نگهداشتن آن یکی از روش های معمول می باشد که اکثر دندانپزشکان از آن استفاده می کنند. همانطور که می دانید پایه نیز با استفاده از پیچ به استخوان فک اتصال پیدا می کند.
آشنایی با مزایا و معایب هر کدام از روش های اتصال
حال قصد داریم برای اینکه بهتر با روش های اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان آشنا شوید، در مورد مزایا و معایب هر کدام از این روش ها توضیحاتی را ارائه دهیم. به طور یقین داشتن اطلاعات کافی در مورد مزایای هر روش و نیز معایب آن در جهت انتخاب هر کدام از روش ها سودمند می باشد.
مزایای استفاده از پیچ برای اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان
استفاده از پیچ برای اتصال روکش ایمپلنت دندان یکی از راحت ترین روش ها و در عین حال مستحکم ترین آن ها برای اتصال می باشد. در این روش بدون اینکه صدمه ای به دندان وارد شود، روکش به راحتی به اباتمنت و پایه پیچ می شود. همچنین یکی دیگر از مزایای آن امکان تعویض آن می باشد. روکش ایمپلنت دندان یکی از نهایی ترین قسمت های ایمپلنت است که بیشتر مورد ضربه و فشار قرار می گیرد. در نتیجه ممکن است بعد از مدت زمانی دچار شکستگی و یا لب پر شدن شود. در این صورت دیگر نیازی به تعویض کل دندان نبوده و تنها روکش دندان جایگزین خواهد شد. در صورتی که از پیچ استفاده شود، به راحتی می توان پیچ را باز کرد، روکش را برداشت و روکش جدید را جایگزین نمود. این کار به سادگی امکان پذیر است و در نتیجه بیشتر مورد استقبال قرار می گیرد.
مزایای استفاده از چسب برای اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان
افرادی که به دنبال زیبایی ظاهری دندان بوده و یا اینکه دندان در قسمت جلویی و قابل دید تری قرار دارد، می توانند بجای پیچ از چسب برای اتصال استفاده نمایند. در این روش هیچ سوراخی بر روی ایمپلنت دندان دیده نمی شود و زیبایی ظاهری آن حفظ می شود. این روش ظریف تر بوده و نتیجه کار بهتر دیده می شود. هرچند باید دندانپزشک تشخیص دهد که کدام یک از روش ها مناسب تر است، زیرا برای دندان های آسیاب که بیشتر مورد آسیب و ضربه قرار می گیرند، نیاز است از روش اتصال روکش مطمئن تری استفاده نمایند.
معایب استفاده از پیچ برای اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان
حال که با مزایای این دو روش آشنا شدید، بهتر است کمی بیشتر از معایب هر کدام نیز آگاهی داشته باشید.
احتمال شل شدن پیچ روکش ایمپلنت
یکی از مهم ترین معایب این روش، امکان افتادن و لق شدن پیچ ایمپلنت دندان است. ممکن است پیچ اتصال دهنده روکش به پایه، در اثر استفاده مداوم از دندان ها و عدم رعایت مراقبت های لازم از ایمپلنت دندان و یا عدم تبحر دندانپزشک شل شود. در این صورت فرد در هنگام غذا خوردن احساس ناخوشایندی داشته و بهتر است به دندانپزشک مراجعه نماید. دندانپزشک با سفت کردن و بستن پیچ مشکل را برطرف می کند.
دیده شدن جای پیچ بر روی دندان
دیده شدن جای پیچ بر روی محل اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان بر روی پایه برای بسیاری افراد ممکن است خوشایند نباشد، بخصوص اگر دندان دز قسمت های جلویی بوده و در اثر خندیدن و یا صحبت کردن قابل مشاهده باشد. ولی برای دندان هایی که در قسمت عقب هستند این مورد مشکلی را ایجاد نخواهد کرد.
معایب استفاده از چسب برای اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان به پایه
حال برآنیم تا معایب استفاده از چسب را نیز بیان نماییم تا در تصمیم گیری برای انتخاب روش های اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان به پایه ایمپلنت بتوانید بهتر عمل کنید:
امکان تعویض روکش ایمپلنت دندان
در این روش مانند استفاده از پیچ، در صورتی که به روکش در اثر فشار و یا ضربه و یا ساییدگی دندان ها و … آسیبی وارد شود، نمی توان به راحتی و سهولت تعویض نمود. زیرا چسب اباتمنت و روکش را به صورت قوی به هم اتصال داده و تعویض به سختی انجام می شود. در بعضی موراد مجبور به باز کردن اباتمنت ایمپلنت و سپس تعویض کل این قسمت هستیم. ممکن است در برخی موارد نیز از چسب ضعیف تری استفاده شود تا اتصال این دو قطعه با شدت کمتری انجام شود. این مورد نیز باعث خواهد شد مکررا روکش شل شود و نیاز به مراجعه به دندانپزشک و تعویض آن خواهد بود.
زیبایی ظاهری
همانطور که در بالا توضیح دادیم برای اینکه زیبایی روکش ایمپلنت دندان حفظ شود، لازم است اضافه های چسب یا سمان از اطراف روکش تمیز شود. در صورتی که به درستی و دقیق این کار انجام نشود از طرفی از نظر ظاهری زیبایی خود را از دست خواهد داد و از طرف دیگر وجود این چسب ها باعث عفونت لثه و مشکلات بعد از آن می شود. عفونت لثه یکی از عوارض مهم این روش می باشد که ممکن است باعث گسترش عفونت به سایر دندان ها و همچنین در صورت نادیده گرفتن مشکل، وارد شدن آن به گردش خون بیمار گردد.
امکان عفونت لثه
یکی از معایب استفاده از چسب برای اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان، احتمال از بین رفتن چسب در چند هفته اول بعد از اتصال می باشد. این مواد ممکن است حتی به داخل لثه و دندان ها نیز نفوذ کرده و باعث التهاب در لثه و عفونت دندان ها و لثه شود. همانطور که گفتیم عفونت لثه باعث مشکلات و عوارض زیادی مانند عفونت دندان نیز شده و بهتر است سریعا اقدامات درمانی برای برطرف شدن آن انجام گیرد.
کلام آخر:
امروزه از دو نوع روکش ایمپلنت دندان برای قرار گرفتن بر روی اباتمنت استفاده می شود. بیشترین نوع مورد استفاده زیرکونیا می باشد. همچنین دو راه برای اتصال انواع روکش ایمپلنت دندان وجود دارد که یکی استفاده از چسب یا سمان و دیگری پیچ کردن روکش به پایه ایمپلنت دندان است. هر دو روش مزایا و معایبی دارد که به طور خلاصه می توان گفت برای دندان های عقبی با توجه به میزان بیشتر فشار بر روی این قسمت، استفاده از پیچ توصیه می شود. ولی اگر ایمپلنت دندان در دندان های جلویی اتفاق بیفتد برای حفظ ظاهر و زیبایی روکش دندان بهتر است از روش چسباندن روکش استفاده شود. ولی نهایتا تصمیم با دندانپزشک می باشد که کدام روش را برای اتصال استفاده نماید.
مطلب فوق توسط نویسندگان تهران جراحی با استفاده از منابع علمی تحت وب و کتب علمی نگارش شده است. و همانطور که میدانید که مباحث علمی نیاز به مشاوره جدی پزشک دارد ، هیچگونه مسئولیتی عهده دار تهران جراحی نمیباشد. (دکتر دهقان)
