قالب گیری ایمپلنت دندان

قالب گیری ایمپلنت دندان :

قالب گیری ایمپلنت دندان ابتدا به وسیله ماده خمیری شکل به نام آلژینات انجام می شود.

روش های مختلف قالب گیری ایمپلنت :

قالب گیری ایمپلنت دندان از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا تعیین کننده ی شکل نهایی دندان بازگردانی شده است.

انتخاب روش مناسب قالب گیری ایمپلنت دندان بستگی به عوامل مختلفی دارد که یکی از آنها نوع ایمپلنت کاشته شده برای بیمار است.

برای قالب گیری ایمپلنت دندان دو روش وجود دارد که عبارت اند از :

قالب گیری تری باز یا مستقیم :

این روش از دقت بالایی برخوردار است و معمولا تشخیص پزشک معالج استفاده از این روش می باشد.

زمانی که شانه ایمپلنت دندان عمیق کار گذاشته شود از روش قالب گیری تری باز یا مستقیم استفاده می شود.

گاهی نیز بافت نرم اجازه ی نشستن تری بسته را به طور دقیق نمی دهد.

در این صورت هم از قالب گیری تری باز استفاده می‌شود.

روش قالب گیری تری باز اجازه‌ی دسترسی مستقیم به فیکسچرهای ایمپلنت را به پزشک معالج می دهد.

این قالب گیری در مواقعی که ایمپلنت‌های کاشته شده موازی نیستند استفاده‌ی زیادی دارد زیرا به راحتی می‌شود از ایمپرشن کوپینگ‌ها قالب گرفت.

اتصال کوپینگ‌ها به بالاتر بردن دقت قالب گیری کمک می‌کند.

ابتدا اباتمنت یا پایه از ایمپلنت برداشته می‌شود و ایمپلنت و بافت اطراف آن به خوبی بررسی می‌شود.

سپس از یک فیکسچر استفاده می‌شود.

این فیکسچر برای قالب‌گیری تری باز ضروری است، در این هنگام از قرارگیری فیکسچر تصویربرداری می‌شود.

درون و اطراف قالب ماده‌ی خاصی تزریق می‌شود تا شکل بافت نرم را به طور کامل به خود بگیرد.

مواد اضافی از اطراف قالب پاک می‌شوند.

بعد از این که ماده‌ی قالب‌گیری شکل خود را می‌گیرد، پیچ‌های قالب باز می‌شوند و شکل گرفته شده‌ی دهان از آن خارج می‌شود.

قالب قرار داده شده برای قالب گیری ایمپلنت می‌تواند از پیش آماده شده و یا ساخته شده و مخصوص خود بیمار باشد.

بدون شک قالب‌های ساخته شده و مخصوص خود بیمار نتیجه‌ی بهتری به دست می‌دهند.

مجددا انالوگ‌های ایمپلنت به کوپینگ‌ها متصل می‌شوند و قالب نیز با رنگ انتخاب شده‌ی دندان جایگزین به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

قالب گیری تری بسته یا غیر مستقیم :

این روش قالب گیری هنگامی کاربرد دارد که؛

• هنگامی که باز کردن دهان بیمار و قرار دادن قالبگیری مستقیم با دشواری همراه باشد.
• ایمپلنت های موازی کاشته شده باشند و تعداد آن ها کم باشد.

همان‌طور که گفته شد قالبگیری مستقیم روش ترجیحی دندان‌پزشکان است و بیشتر انجام می‌شود .

زیرا دسترسی در آن بیشتر است و بنابراین قالب گرفته شده دقیق‌تر است.

برای قالب‌گیری بسته معمولا از قالب‌های از پیش تعیین شده‌ی فلزی و یا پلاستیکی استفاده می‌شود.

در قالب گیری بسته و غیر مستقیم، ترنسفر کوپینگ‌ها در ایمپلنت قرار داده می‌شوند و ماده‌ی قالبگیری تزریق می‌شود.

بعد از شکل‌گیری قالب، ترنسفر کوپینگ ها از ایمپلنت باز می‌شوند و قالب خارج می‌شود و به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

در این روش احتمال خطا بیشتر می باشد.